The end

On 01/12/2015, in Uncategorized, by Francis

Het zit er op. Na bijna vijf en een half jaar hebben we Adelaide vanmorgen in alle vroegte verlaten. We zitten nu op het vliegveld van Melbourne te wachten op onze vlucht naar Hobart. Twee weken vakantie op Tasmanië en na de afgelopen weken kunnen we dat natuurlijk wel gebruiken.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Laat ik de gebeurtenissen van de afgelopen week maar gewoon eens in chronologische volgorde vertellen, want het was een volle week en anders raak ik de draad kwijt.

Maandag nam ik afscheid van Emily, Leigh en de kleine Elize, helemaal gepast in het Stirling Organik market cafe, met een muffin en een wandeling door het Belair NP. Zo is mijn hele verslaving aan muffins, koala’s en het Belair park begonnen en zo moest het ook eindigen. En zowaar ook nog eens met een fantastische muffin. Die laatste muffin kreeg nog een staartje, maar daarover later meer.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Dinsdag was het een drukke afscheidsdag voor Vin. Eerst was er de borrel op zijn werk, alwaar hij door menigeen werd toegesproken en cadeautjes kreeg. Hij was duidelijk erg geliefd en gaat zeker gemist worden. Het afscheid was ook weer heel gepast in de Flinders tea room met het mooiste uitzicht van Adelaide. ‘s Avonds hadden we een meer casual afscheid in de Earl of Leicester. Iedereen die zin had om te komen kwam, dus het was een gezellig niet al te groot gezelschap van oud en nieuw studenten en collega’s.

2

Woensdag was de laatste dag dat we de fietsen hadden en had ik mijn zinnen gezet om voor de laatste keer met de fiets naar de stad te gaan, voor een laatste lunch met Andrea in Argo op de Norwood Parade. Dat was een slecht idee. Het was een van de ergste stormen van het jaar en ik had hem twee keer tegen, maar de lunch was het meer dan waard en ik kan niet geloven dat Andrea me nog nooit gedwongen had om daar heen te gaan in plaats van mijn geijkte obsessie plekken. De heerlijkste smoothies en salades en heel veel vegan. Zo goed dat ik besloot dat we daar op de laatste dag (maandag) ook nog een keer heen zouden moeten met Vin en Michael, wat ook gebeurde, dus ons afscheid werd weer een paar dagen uitgesteld.

IMG_20151125_122859

Donderdag was verhuisdag. De container lui kwamen een uur eerder dan gepland en hadden er hun zinnen op gezet om alles in 1 ipv 2 dagen te doen. Prima vonden wij en het ging allemaal als een trein, maar uiteindelijk zijn ze in hun haast toch nog een paar dingetjes vergeten in te pakken die nu mee moeten in de koffer, niet handig.

IMG_20151126_081951

IMG_20151126_153528

Die dag trokken Vin, ik en Mien dus bij John in. Vin’s oud collega die praktisch om de hoek woont en al een paar keer eerder op de ratjes had gepast. Een echt mannen huis, nooit schoon gemaakt en vol met rotzooi, maar heel relaxed en Mien en onze kamer zagen er keurig uit. John heeft zelfs een zomerhuisje voor haar gebouwd om haar bewegingsruimte wat groter te maken omdat ze de komende twee weken bij hem blijft. Ze was natuurlijk weer redelijk van slag door de verhuizing en haar huid is er niet beter op geworden, maar ze heeft duidelijk iemand getroffen die er alles aan gaat doen om het haar naar de zin te maken. ‘s Avonds kwam John’s vriendin Mary ook nog even afscheid nemen en hadden we cold rolls gemaakt.

IMG_20151130_195036

IMG_20151126_193416

Vrijdag was ik met vin mee naar zijn werk gereden voor een laatste koffie bij Myrtle & May, die Vin als afscheid gratis kreeg. Daarna ben ik naar huis gelopen en heb ik een salade gemaakt voor de Flinders Christmas Function die we ‘s avonds bij Sam thuis hadden. Dat was echt super gezellig en heel druk. Iedereen had geweldige salades meegenomen en voor ons was het dus geen probleem dat het hoofdgerecht een Christmas ham was. Ook Alison was er met het hele gezin Werner, die ik inmiddels al 2 jaar niet meer gezien had. Toch leuk om dat zo af te sluiten en niet te geloven dat ze op die dag ook officieel dokter werd. Toen ik aankwam al die jaren geleden, had ze nog niet eens in haar hoofd om geneeskunde te gaan studeren en nu is ze dokter.

IMG_20151127_194927

Zaterdag werd ik wakker met migraine, maar was het wel huis-oplever-schoonmaak dag. Dat viel zwaar tegen en uiteindelijk hebben we natuurlijk veel te veel ons best gedaan, maar goed, zelf wil ik ook graag in een grondig gereinigd huis terecht komen. Ons huis wordt overgenomen door een bejaard echtpaar die er vandaag al zijn ingetrokken. De rental agency was maandag wel meer dan tevreden, maar dat was meer gebaseerd op de indruk die ze had dan dat ze met een witte handschoen over de plinten en deuren was gegaan, iets dat ik graag wel gezien had willen hebben.

Goed, die dag eindigde voor mij dramatisch, want het schoonmaken had de migraine er niet beter op gemaakt en we moesten nog afscheid nemen van Eddie en Nina in Willunga, waar we waren uitgenodigd voor het diner. Dat eindigde met mij op bed in de kamer van kleine Finn, maar Vin had gelukkig wel een hele gezellige avond. Die migraine werd een af en aan verhaal tot zondag middag, maar gelukkig heb ik er uiteindelijk weinig verder voor hoeven laten en waren het vooral de auto tochten en nachten die me opbraken.

Zondagochtend moesten we onverwachts toch weer naar Stirling voor een muffin met Yolanda, Richard en Toby. Joan’s Pantry, waar we eigenlijk heen zouden gaan, was namelijk nog gesloten en dan was dit gewoon het handigst. Het was supergezellig en je zit er gewoon heerlijk, maar de muffin was de slechtste ooit. Ha ha, ook een leuk einde eigenlijk. Yolanda had heel lief, 4 kerststerren laten maken met onze namen, Mien en Mies en het jaar 2015, het jaar dat we samen met de ratjes in Australië hebben doorgebracht. En nu ik dit schrijf krijg ik toch even een brok in mijn keel, want vanmorgen hebben we natuurlijk ook afscheid moeten nemen van onze lieve Mientje. Het ratje heeft ons heel wat zorgen en fysieke bijt pijn bezorgd, maar daarbij was het wel ons kindje en ik vind het nog steeds heel erg dat we haar hebben moeten achter laten, al weet ik dat ze in goede handen is.

P1240816

P1240810

Ook namen we gisteravond afscheid van de Holden Nova. Na al die jaren van toegewijd nut, gaat ze nu de zoon van Johanna blij maken met haar fantastische karakter en capaciteiten. Het was ook bijna emotioneel om die te zien wegrijden met de hele familie, tegen de ondergaande zon. Dat was trouwens na een waardig afscheid van John bij Charminar, het eerste restaurant waar we in Adelaide ooit binnen stapte en dus nu ook het laatste.

IMG_20151130_182618

We gaan hier weg met gemengde gevoelens en na al die weken van wachten, inpakken, regelen en afscheid nemen, zijn we er ook wel echt aan toe, maar we kunnen niet anders zeggen dan dat we een fantastische tijd gehad hebben hier.

 

Leave a Reply