Sneeuw

On 12/07/2015, in Uncategorized, by Vincent

Het zijn rare dagen. Ik was in Sydney voor een conferentie over isotopen en die was ongelofelijk interessant. Een van de beste bijeenkomsten waar ik de afgelopen jaren ben geweest, met geweldige praatjes waar ik een hoop van heb opgestoken. Het was ook erg leuk om daar een aantal collega’s tegen te komen uit andere delen van Australië dus de trip was zeer de moeite waard. Het was er wel erg koud maar nog niet zo koud als het nu in Adelaide is. Er is een of ander front van de zuidpool deze kant op gekomen en er staat een harde wind en er valt  veel hagel, regen en… we hadden zelfs sneeuwvlokjes op de ruit van de auto toen we naar Stirling reden. In de Hills was een heel klein beetje sneeuw gevallen. In Nederland zouden we het niet eens hebben genoemd, maar hier was het nieuws genoeg om een verkeerschaos op de top van Mt Lofty te veroorzaken.

IMG_20150711_135603

IMG_20150711_092231

Maar we waren dus in Stirling voor de muffin. Dit keer waren we er niet alleen, Johanna, Dani en Johanna’s moeder waren er ook, en het was zo gezellig dat we bijna te laat kwamen voor onze volgende afspraak, bij Daryl en Christianne. Die kennen we via Michael en zij gaan over twee weken naar Bali dus Fran had even wat informatie en tips voor ze verzameld. Ook daar vloog de tijd en voor we het wisten zaten we weer in de auto om op bezoek te gaan bij Heleen en Alphonse. Heleen had een heerlijke lunch bereid en zoals altijd werd het een zeer gezellige middag.

Dit weekeinde stond in het teken van het huis opruimen. Eigenlijk wilden we een boel spullen verkopen op de zondagmarkt in Brighton maar het was zo koud en beestachtig dat we dat idee maar hebben laten varen. We hadden er dan voor zes uur ‘s ochtends moeten zijn, en we vermoeden dat we met deze weersomstandigheden maar weinig verkocht zouden hebben. Wel hebben we een uur gewandeld want we bewegen allebei veel te weinig op het moment. Op die manier konden we ook de vegan lunch van de Central Market laten verteren. Hij was gelukkig open, na de teleurstelling van vorige week, en de porties die we kregen waren indrukwekkend!

IMG_20150712_122334

Donderdag was Fran ‘s avonds voor een toetjes date bij Karla langs. Erg leuk, maar ze kreeg de schrik van haar leven toen ze na het meest onoverzichtelijke kruispunt rond Adelaide, waar ikzelf ook nooit snap hoe de lijnen lopen, opeens spookrijder bleek te zijn. Ze zag de pijl die de verkeerde richting uit stond net op tijd om voordat de eerste koplampen van tegenliggers hun aanstalten deden, een vluchtstrook over te scheuren, maar dat was een goeie reden om nooit meer in het donker die richting uit te gaan. Sorry Karla, maar volgende keer toch maar weer een sleep-over!

En op dinsdag waren we weer eens sinds jaren samen naar Charminar geweest. Het restaurant wat lange tijd onze favoriet was (tot dat we een keer een rampzalige avond hadden) en waar we over 3 dagen precies 5 jaar geleden voor het eerst in Adelaide aten. We hadden ook wat te vieren, namelijk dat we sinds 5 juli 1992 samen zijn. Helaas was Fran bijna haar smaak kwijt omdat ze snipverkouden is deze week maar het was toch weer erg lekker dus Charminar is weer in de gratie.

Vin bij Charminar

 

Nog eens Bali

On 09/07/2015, in Uncategorized, by Francis

Vin heeft beloofd dat ik nog een extra weblog stukje zal schrijven, dus dat zal ik dan maar even doen!

Zoals we in november al geschreven hadden, waren Vin en ik toch wel een beetje verliefd geworden op Bali, dus ik wilde er graag nog een keer heen, mede ook om de winter hier wat in te korten, maar ook omdat ik het leuk vond om er samen met mama heen te gaan. Toevallig was Cindy ook net in Nederland, dus die ging gezellig mee. Met z’n drieen 3 weken in Bali en het was hartstikke leuk.

We begonnen net als in November vijf dagen in Ubud, bij Swasti eco cottages. Het blijft een afzet tent, maar het blijft ook erg leuk en relaxed, dus ideaal om mee te beginnen. Het ongedierte gehalte was wel een beetje te hoog voor Cindy. Niet alleen had ze een mierennest in haar bed, maar er liep ook ‘s nachts een keertje een rat over haar hoofd, of een gecko, dat zullen we nooit weten. Ook waren de apen op een avond redelijk opdringerig en natuurlijk was Cindy weer de sigaar die er eentje aan haar tasje kreeg te hangen.Toch vonden ma en Cindy het er even leuk als wij, onze favoriete eettentjes waren nog steeds net zo lekker en zijn we zelfs aan het eind van de vakantie nog 4 dagen terug naar Ubud gegaan, maar niet naar Swasti! De laatste 4 dagen konden we daardoor eindelijk eens ook ‘s avonds gezellig de stad in, zonder ons leven te wagen door de monkey forest. Toen kwamen we erachter dat ze er bijna lekkerdere en mooier uitziende latte’s hebben dan in Australie en Amerika en werd ik verslaafd aan de vegan raw cakes. Ik heb er 4 geprobeerd en was er elke keer misselijk van, maar wat waren ze fantastisch! Die cakes zijn overigens het enige vegan wat ik heb gegeten. Nou ja, behalve natuurlijk alle groente, witte rijst en kilo’s tempe per dag, maar ook elke dag omelet en pannekoeken als ontbijt en ook vaak vis. Ik verdenk ze er zelfs van dat ze me een keer kip hebben gegeven in plaats van tonijn, iets wat volgens Vin volledig zou verklaren waarom ik de volgende dag opeens snotverkouden werd.

IMG_20150630_135326_BURST002

IMG_20150704_200221

IMG_20150702_152450

Na Ubud gingen we met de scoot ferry naar Nusa Lembongan. Een eilandje waar je mooi kan snorkelen en gewoon relaxen. Het is klein en je kan er bijna helemaal omheen lopen (wat we deels ook hebben gedaan) en Cin en ik hebben een snorkel trip met een klein vissersbootje gedaan. Enigszins onverantwoord, maar ik heb wel naast een manta gesnorkeld. Geweldig, want dat was mijn doel en de best wel zeeziekmakende boottocht helemaal waard. Hier ontmoeten we ook Tamara, een Nederlands meisje die we telkens weer tegenkwamen en waar we best vaak mee zijn opgetrokken. Op het eiland was een dorp waar overal zeewier te drogen lag en er net een ceremonie zou komen waar alle vrouwen uit de omgeving offers voor aan kwamen dragen.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA  OLYMPUS DIGITAL CAMERA  OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Na Nusa reisden we naar Sidemen, in Sidemen valley. Een hele mooie plek met prachtige rijstvelden, bijna geen toeristen, lekkere restaurantjes en een super homestay met zwembad en prachtig uitzicht. Hier ontmoeten we Tamara weer en ook Brian, een New Zealander, waar we een dag mee zijn opgetrokken. In Sidemen kun je eigenlijk alleen maar wandelen en we hebben een tour naar een beroemde tempel op een berg en naar de tempel Tirtta Ganga gemaakt. Die berg is een klim van 1700 treden en er wordt benadrukt dat je een dure gids mee moet om de agressieve apen van je af te slaan. We besloten de gok zonder gids te nemen en hebben bijna geen aap gezien. Ha ha. We hadden hier trouwens een hond als huisdier, Joda, die ons 4 dagen lang heeft vergezeld naar restaurants en ‘s nachts op onze veranda sliep. En een ander minder gewenst huisdier was een gecko van een halve meter lang, die een nacht aan het plafond boven ons bed heeft gehangen.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

IMG_20150625_150237

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Vanuit daar reden we door het middengebergte naar Lovina, een prachtige rit met een hele leuke taxi chauffeur, om aan te komen in een resort wat de rest van onze vakantie plannen heeft doen veranderen. We zouden hier 4 nachten blijven, dan naar Munduk om te wandelen en dan naar Permuteran voor de zelfde snorkeltrip als vorig jaar. Echter, het resort (hoe mooi het ook was) lag in de middle of nowhere in de heuvels, 10 km van Lovina vandaan en werd gerund door een fransman die belachelijke prijzen voor eten en transport vroeg. Zonder eigen vervoer was je dus volledig gestrand. De eerst dag zijn we helemaal naar Lovina gelopen en hebben we een lift terug gekregen. Lovina zelf vonden we ondanks alle positieve verhalen een drama, dus we waren best in paniek. Zo erg, dat we niet langer aan deze kant van Bali wilden zitten dan die 4 dagen en alles hebben afgezegd om die extra dagen terug in Ubud door te brengen. Wel hebben Cin en ik vanuit Lovina die snorkeltrip naar Menjangan eiland gedaan en dat was echt fantastisch. Beter dan in November en we zagen zelfs een zeeschildpad. Mama heeft lekker 2 dagen bij het zwembad gehangen en voor het eten vonden we ook een oplossing. Er was een hele lekkere warung 2 km lopen vanaf het hotel en die mensen waren zo aardig om ons in het donker elke avond terug te rijden de heuvel op. Dit deden we met 2 Spaanse meiden die het zelfde gestrande gevoel hadden als wij.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Terug in Ubud hebben we gewoon lekker geslenterd, een tweede keer de downhill cycling tour gedaan, een Balinese firedance gezien, gewandeld en gewoon lekker gegeten. De laatste dag hebben we ook nog een taxi geboekt naar het zuidelijke peninsula om de stranden daar te zien en wat te zwemmen. Dat was een beetje een teleurstelling omdat het strand waar we eindigden helemaal niet zo idyllisch was en te gevaarlijke golven had. Ook dachten we dat de chauffeur ons kon afzetten bij ons hotel naast het vliegveld en we dan die taxirit konden uitsparen. Maar het hotel bleek helemaal niet naast het vliegveld, dus dat moest de dag erna alsnog gebeuren. Wel was het een heel grappig hotel en het strandplaatsje had een leuke vismarkt met hele grote tonijnen. We waren de enige gasten en de eigenaar kwam alleen ‘s avonds en ‘s morgens eten brengen. Hij heeft ons wel door Kuta en Seminyak gereden, de party towns in Bali, waar alle ozzies heen gaan, dus dat hebben we nu ook gezien.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA  OLYMPUS DIGITAL CAMERA  OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Ook al hebben we achteraf een beetje spijt dat we een paar dingen (zoals de Gili islands) niet gedaan hebben en hadden we best meer op de bonne fooi kunnen doen, het was wel echt heel leuk!

 

 

 

 

Verkouden

On 05/07/2015, in Uncategorized, by Vincent

Helaas… deze week moest ik er ook aan geloven. Iedereen om me heen is verkouden en ik heb het niet kunnen ontwijken. Het viel allemaal wel mee maar ik was tamelijk lusteloos en ben niet op de fiets naar mijn werk geweest. Heb verder wel alles gedaan, waaronder woensdag het veld in. Er is een student uit Amsterdam op bezoek en zij wilde wel met Eddie in de kayak om de logger uit de zee te vissen die we daar een maand geleden hebben achter gelaten. Helaas voor haar (en Eddie, maar die had een wet suit aan) sloeg de kayak om toen ze weer vlak bij het strand waren dus dat was een nat pak. En ik was stiekem blij want eigenlijk zou ik gegaan zijn, maar ze stond er op. Gelukkig kon ze Eddie’s droge kleren aan ook al waren die tien maten te groot, en ze kon er hartelijk om lachen. Tot overmaat van ramp konden ze ook al niet bij de logger komen (het tij was te hoog) dus nu moeten we nog een poging wagen.

Op donderdag hadden we weer een werk-etentje. Dit keer om afscheid te nemen van Gudrun in het Belgisch biercafe. Toevallig was het ook de avond dat de Hollandse club daar samenkomt maar daar heb ik me maar even afzijdig van gehouden. Ik had de mosselpan en ik was onder de indruk van de hoeveelheid mosselen. Het was erg gezellig maar mijn verkoudheid was op een hoogtepunt dus ik heb het niet laat gemaakt.

DSC01472

DSC01475

De volgende ochtend stond de maan ‘s ochtends prachtig boven de zee…

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Het was volle maan. Misschien was dat ook wel de oorzaak van het drama waar heel Adelaide momenteel van in de ban is. De zoon van de coach van de Adelaide Crows, een hele bekende footy club, heeft donderdagnacht zijn vader (de coach dus) doodgestoken, tot zover om onbekende reden. Iedereen in shock natuurlijk. En het was niet al te ver van hier, in Somerton Park, slechts een paar kilometer van ons huis. Vanmiddag was er een grote herdenking in het stadion dus iedereen liep met shawls en voetballen door de stad.

Ik was naar de stad gegaan om even lekker naar de vegan kraam te gaan voor lunch. Maar voor de derde keer dit jaar was hij dicht! Verder waren alle kramen van de food court open dus dat was een lichte teleurstelling. Dus toen was ik maar naar de Mexicaan gelopen voor hun heerlijke burrito en die stelde niet teleur. Toen ben ik naar de Art Gallery gegaan voor de speciale tentoonstelling over kunst uit de tijd van de specerijen-handel. Veel verwijzingen naar Nederland en de V.O.C. natuurlijk. Erg interessant, maar ook een beetje een bij elkaar geraapt zooitje, oneerbiedig gezegd. Toch leuk om gezien te hebben.

Morgenavond haal ik Fran op van het vliegveld. Misschien heeft ze nog wel wat leuke Bali verhalen voor het volgende weblog artikel. En tenslotte nog een foto van onze voortuin. Omdat wij het gazon niet bijhouden (tot schande van hele buurt) staat hij helemaal vol met een soort klaver die nu prachtig bloeit. Mooier dan gras toch? Die mooie auto op de oprit maakt het plaatje helemaal schitterend!

OLYMPUS DIGITAL CAMERA