Home alone

On 30/11/2014, in Uncategorized, by Vincent

Ja, ik ben weer alleen, nu Fran voor de vierde keer tijdens ons verblijf hier naar Nederland is vertrokken voor de feestdagen. Waren we maandag net terug uit Bali, bracht ik haar woensdagavond al weer naar het vliegveld voor haar vlucht naar Amsterdam. De avond daarvoor waren we nog bij Richard en Yolanda om de ratjes op te halen. Het was leuk om weer bij te praten maar wat minder leuk was dat hun ratje Misty kort na ons bezoek overleed. Aan ouderdom, dat wel, maar zelfs ik heb inmiddels ondervonden dat je toch echt aan zo’n klein beestje gehecht kunt raken…

Ratjes halen bij Yol en Richard

De week op Flinders was niet al te erg, maar helaas was het heerlijk relaxte Bali gevoel op vrijdag echt wel uit mijn systeem verdwenen. Ik vind dat ik een erg leuke baan heb maar ik word werkelijk gestoord van al het gezeik die het werken voor zo’n bureaucratische club als Flinders met zich mee brengt. Nu zitten we weer midden in de komst van een nieuw computersysteem voor het maken van de roosters. En drie keer raden, er klopt geen bal van en continue komen er secretaresses vragen hoe het rooster er nou precies uit moet komen te zien terwijl je dat vlak er voor ook al had uitgelegd. Daar wil ik dus helemaal niet mee lastig worden gevallen, een keer zou toch genoeg moeten zijn. En over een paar maanden verzinnen ze wel weer iets anders om te veranderen en dan krijgen we weer vergelijkbare taferelen.

Om toch nog een beetje de vakantie-spirit vast te houden heb ik mango’s gekocht om shakes mee te maken (in Bali dronk ik elke dag vers mango-sap). Ik meng het met ananas en dat levert echt een goddelijk drankje op wat perfect is voor et zomerweer wat we momenteel hebben (35 graden).

Mango shake

En ik heb ook weer een chocoladereep gemaakt (dat zwarte gat op de foto hieronder). Ik weet even niet uit mijn hoofd of we daar al over hadden geschreven op de weblog maar deze tweede poging, met amandelen dit keer, is nog onweerstaanbaarder dan de eerste. En natuurlijk, bereid in de Thermomix. Fran schreef vandaag trouwens dat ze hem nu al mist!

Home-made chocolate

De cacao van de chocolade had Tony meegenomen toen hij hier was vlak voordat we naar Bali vertrokken. Hier nog even wat foto’s om deze editie van de weblog wat verder op te vrolijken. Want behalve een bezoekje aan Craig en Brodie vanmiddag heb ik niet echt iets gedaan wat het nemen van een foto waard was…

Bij Wirra Wirra

Maslin Beach

Victory Hotel

Organik Market Cafe

 

Bali

On 25/11/2014, in Uncategorized, by Francis

Maar voordat ik over Bali begin nog even een foto van Mien en Mien die zich de dag voor vertrek samen in het inmiddels veel te kleine huisje probeerden te wurmen.

Mies en Mien in oranje huisje

De afgelopen 2 weken zijn we op vakantie geweest op Bali. Van te voren hadden we weinig idee van wat ons te wachten viel. Het enige wat we van Bali weten is dat alle Ozzies er heen gaan op vakantie, dus die gebieden (Zuiden, strand) wilden we zo veel mogelijk vermijden. Ook wilden we een keertje relaxen, langer op eenzelfde plek zijn en minder het hele land willen rond trekken. Bali overtrof al onze verwachtingen, het vermijden van Ozzies is goed gelukt en het belangrijkste van alles: we vonden het heerlijk om te relaxen. Kortom, we worden oud. Bali heeft weinig highlights die je echt moet zien. Het heeft vulkanen, rijstvelden, heel veel sobere stenen tempels (maar alle woonhuizen zien er ook al uit als een tempel) en hele vriendelijke mensen en daarvoor hoef je niet ver te reizen. Iedereen zegt je vriendelijk gedag of zwaait, er wordt altijd geglimlacht, je wordt niet lastig gevallen en je kan heel lekker en goed vegetarisch eten. Mensen werken hard en lijken het met plezier te doen, je hoort en ziet ze in ieder geval niet klagen. En het is er altijd tussen de 25 en 30 graden. Hier een compilatie van onze “highlights”.

Swasti eco cottages, ons kleine paradijs in Ubud, met name gericht op vegetarisch eten, organic, sustainability en rust. Hier hebben we 10 dagen gebivakkeerd in onze eigen bungalow “Gita”. Swasti had ook huisdieren, zoals geiten en hele pluizige konijnen met jonkies. Erg schattig.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA  OLYMPUS DIGITAL CAMERA  OLYMPUS DIGITAL CAMERA  OLYMPUS DIGITAL CAMERA  OLYMPUS DIGITAL CAMERA  OLYMPUS DIGITAL CAMERA  OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Ubud, het culturele, relaxte, yoga stadje ergens in het midden van Bali. We hebben hier een paar georganiseerde trips gedaan, zoals downhill cycling (2,5 uur de heuvel af rollen, dus continue de handrem erop, met de leukste gids ooit), wild water rafting (laag maar ruw en snel water, heel gaaf, maar met de onaardigste gids ooit). Tijdens de fietstrip hebben we een kijkje genomen bij een familiebedrijfje die de speciale en peperdure “loewak koffie” produceert. Ze houden civet katten (zie foto) die de koffiebonen eten, ze dan weer uitpoepen en van die uitgepoepte bonen maken ze koffie.  Ook kregen we onderweg een mooi uitzicht op de grootste vulkaan van het eiland. Verder wat in de omgeving door de rijstvelden gewandeld en twee keer een uur een Balinese massage ondergaan. Voor mij altijd een kwelling, voor Vin een uur van genot. Je kan niet geloven hoe sterk die vrouwen zijn. Maar het belangrijkste was het eten. Zo veel keus voor vegetariers en veganisten. We hebben zelfs elke dag een nieuw stuk vegan taart kunnen uitproberen en ze waren stuk voor stuk beter of even lekker als die ik zelf maak thuis. Ubud ruikt altijd naar hele lekkere wierook, want op heel Bali (maar het meeste rond Ubud en de tempels), wordt de hele dag door geofferd. Gewoon kleine kunstwerkjes met wat bloemen, rijst en wierook worden overal neergelegd om ongeluk te voorkomen. Vers fruit is overal te vinden en we dronken minstens drie glazen sap per dag.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA  OLYMPUS DIGITAL CAMERA  OLYMPUS DIGITAL CAMERA  OLYMPUS DIGITAL CAMERA  OLYMPUS DIGITAL CAMERA  OLYMPUS DIGITAL CAMERA  OLYMPUS DIGITAL CAMERA  OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Na Ubud hebben we een week een auto gehuurd en dat ging prima. Balinees verkeer is net zo chaotisch als elders in Azie, maar mensen lijken wat meer op te letten en rekening te houden met elkaar.

Vanuit Ubud reden we via de Unesco Jatiluwi rice fields en de Pura Luhur Butakau tempel naar het bergdorp Munduk, alwaar we 2 nachten verbleven en een dag gewandeld hebben door de rijstvelden en langs de watervallen waar de streek om bekend staat. Hier heeft het af en toe flink geregend, maar voor regenseizoen begrippen mochten we echt niet klagen deze vakantie. Edy’s homestay (zie foto met onze blauwe lelijke huurauto) was de minst mooie accomodatie van onze reis, maar had wel het meest typerend Balinese ontbijt denkbaar. En avocado shakes!

OLYMPUS DIGITAL CAMERA  OLYMPUS DIGITAL CAMERA  OLYMPUS DIGITAL CAMERA  Ontbijt 2 bij Edy  OLYMPUS DIGITAL CAMERA  OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Na Munduk reden we naar Pemuteran, een kustplaats in het Noord-Westen die niet zo toeristisch is en waar mensen met name heen gaan om te snorkelen. Hier hebben we 4 nachten geslapen in een heel leuk oord gerund door Fransen met een jong katje met de grootste oren die we ooit hebben gezien. Heerlijk lezen en relaxen bij het zwembad en op snorkeltrip naar het eiland Pulau Menjangan geweest. Erg mooi, helaas geen zeeschildpadden gezien maar wel een enorme murene. Het beste restaurantje ontdekten we helaas pas op de laatste dag!

OLYMPUS DIGITAL CAMERA  OLYMPUS DIGITAL CAMERA  OLYMPUS DIGITAL CAMERA  OLYMPUS DIGITAL CAMERA  OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Toen weer terug naar Ubud en nog een dag richting het Westen gereden, waar we heel even een glimp van een party kustplaats hebben gezien, maar waar we vooral van hebben genoten was de tempel in de ochtend waar alle locals gingen offeren, de in the middle of nowhere “gefrituurde visjes met rijst” toko met de trotse eigenaresse en de stijlste kronkel bergafdaling ooit. Verse coconut juice is overigens ook iets wat je niet kan missen op Bali. Helemaal niet als je dit uitzicht hebt!

OLYMPUS DIGITAL CAMERA  Fran bij rijstvelden  OLYMPUS DIGITAL CAMERA  OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Hoogtepunt voor mij waren de apen. Tussen ons Swasti hotel en centrum Ubud lag het apen bos en hier moesten we elke dag langs. Ik heb nog nooit apen in het wild gezien en wist niet wat ik zag. Zo compleet gelijk aan mensen. En die liefde voor hun kleintjes. Hoe lief ze met elkaar omgaan. Het was altijd een beetje stress, want ze zijn nogal gewend aan mensen en sommigen zijn er op uit om je eten of camera te jatten. Vin is twee keer door zo’n beest beklommen en ikzelf had er ook bijna een op mijn schouder zitten, maar over het algemeen waren ze gewoon meesterlijk leuk! Hoogtepunt voor Vin was de lokale Warung (eettent) op de hoek, die ons 3 avonden lang de lekkerste gerechten met verschillende soorten sate saus heeft voorgeschoteld. Alleen al daarvoor willen we weer terug. Dit was gewoon de meest relaxte en leukste vakantie in jaren!

OLYMPUS DIGITAL CAMERA  OLYMPUS DIGITAL CAMERA  OLYMPUS DIGITAL CAMERA  OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Voordat we vertrokken hadden we Toni nog een paar dagen bij ons te logeren. Sterker, nog, terwijl wij in het vliegtuig zaten, sliep Toni nog een nachtje in ons huis. Maar over die week zal Vin zondag iets schrijven.

 

Laatste werkweken

On 02/11/2014, in Uncategorized, by Francis

Ik had vandaag mijn laatste week CBL op Adelaide Uni, wat altijd betekent dat we de laatste dag iets leuks doen in plaats van een echte sessie. Beide groepen besloten vrijdag dus buiten de Uni te gaan koffie drinken en gelukkig allebei op hetzelfde gezellige pleintje vol hippe tenten in het centrum. Het was supermooi weer en met name met mijn eerste klas was het erg gezellig. Daar had ik sowieso een leukere band mee en ik kreeg het leukste cadeau ooit van een groep gehad. Nou ja, eigenlijk kregen de ratjes het, want het was een mega ratten wiel voor buiten de kooi. Mies heeft het al helemaal ontdekt, maar die hoeft niet af te vallen. Mien daarentegen wel, maar die vind het natuurlijk nog helemaal niks. Het gaat niet zo goed met die luchtwegen van ze, dus we hebben maar besloten om ze naar de woonkamer te verplaatsen en ze niet meer in de slaapbank te laten wonen die natuurlijk hartstikke muf en stoffig voor ze is. Met mijn tweede groep was ook leuk, maar die groep had mijn drama student en het voelde gewoon minder persoonlijk.

Kadootje van klas, rattenwiel

Year 2 semester 2 group 1

Deze week zou ik eindelijk een keertje niet een muffin gaan eten in Stirling, maar het is duidelijk, de muffins en ik zijn een eenheid aan het worden. Donderdag stuurde Johanna me namelijk een sms-je dat ik snel naar mijn werk moest komen (Flinders ,want ze was naar Stirling geweest om te wandelen en ze had twee kunstwerk-muffins meegenomen om samen met mij op te peuzelen voordat de examens om 2 uur zouden starten. Daar zei ik natuurlijk geen nee tegen, al had ik net geluncht. Hmm, de donderdag bakster doet het dus ook vrij goed, ze waren namelijk fantastisch!

Johanna with muffins

Vrijdagnacht kelderde de temperatuur van 32 naar 18 graden, dit keer zonder thunderstorms. We waren zaterdagochtend bij Eddie en Nina en hun twee kleine kinderen Lilly en Finn uitgenodigd om in Willunga pannekoeken te komen eten voor het  ontbijt. Zij zijn de afgelopen anderhalf jaar bezig geweest om vanuit het niets een volledig eco-vriendelijk huis te bouwen en daar horen ook hun eigen koeien en kippen bij. Het is bijna af en het uitzicht is fantastisch. De pannenkoeken waren dus gemaakt met eieren en melk van hun eigen dieren en ik moet zeggen dat ze heerlijk waren, net als de cappuccino met echte melk. Ook hadden ze zelfgemaakt chocola uit de thermomix, iets wat Vin vandaag meteen ook heeft geprobeerd. Het resultaat is nog niet bekend, maar het aflik gedeelte smaakte veelbelovend. Het was erg leuk, maar het Willunga farmers market bezoek (zo’n traditie wat we al een tijdje niet meer gedaan hadden) viel een beetje in het water vanwege de ijswind en zware bewolking. Nou ja, het zijn toch eigenlijk altijd weer dezelfde kraampjes.

Uitzicht huis Eddie en Nina  Pannekoeken ontbijt  Huis Eddie en Nina

‘s Avonds hebben we zelf de tempeh burger van Zen house geprobeerd na te maken op de BBQ, wat fantastisch uitpakte (met name de pindasaus), dus hopelijk wordt mijn eeuwige frustratie van het feit dat ik nog steeds niet die tempeh burger van de fietskar heb weten te vinden, hierdoor ietsje minder.

Vin had deze week niks te melden, al had hij vandaag heerlijke kokos-chili chocolade gemaakt (op het idee gebracht door Eddie & Nina), en vegan fudge (voor de cake club morgen op Flinders). En ook hadden we heerlijke Vietnamese cold rolls als avondeten, wat hij op Milingimbi had gegeten en vanaf nu regelmatig op ons zomermenu zal verschijnen.

Volgende week heb ik mijn laatste twee Flinders sessies, al zijn de examens al achter de rug. Relaxed dus. Zelfs de verslagen kwamen dit jaar redelijk verspreid en op tijd binnen, ik heb er al 31 van de 34 beoordeeld. Volgende week woensdag komt Toni langs en die blijft 4 dagen, maar ik vermoed dat jullie op die weblog info even zullen moeten wachten…