Een heerlijk voorjaars weekend

On 31/08/2014, in Uncategorized, by Francis

De afgelopen week was het lente, echt heerlijke temperaturen, weinig wind en volop zon. Vin had toevallig dinsdag een veldwerk dag op Sellick Beach gepland, dus dat was extra genieten.

Sellicks Beach

Ook fietsen naar het werk was heerlijk, al wordt de stress steeds groter, want Vin had vorige week de eerste magpie van het seizoen tegen zijn helm. Het mooie weer gaf helaas geen verbetering in mijn doorslepende virus klachten, want mijn oren zijn bijvoorbeeld nog steeds pijnlijk en verstopt. Maandag maar even naar de huisarts. Iedereen is ziek hoor, ook al mijn studenten, en het feit dat ik woensdag belde voor een afspraak, pas morgen terecht kan en de radio deze week melde dat de eerste hulpen van de ziekenhuizen het patiënten aanbod niet meer aankunnen, zegt genoeg. Over studenten gesproken, ik ben nog steeds erg blij met mijn vier klassen!

Vrijdag avond waren Vin en ik weer eens naar de Windsor. Twee leuke films en met chips en popcorn voelde het bijna als een echte “date”. Met name “the gilded cage” die over een Portugese familie in Parijs ging en heel wat Portugees eten, fado muziek en kleurrijk landschap bevatte, wekte nostalgie naar Europa (en voor Vin natuurlijk vooral naar zijn geliefde Portugal) op.

Zaterdag hadden we eindelijk met Brodie en Craig afgesproken voor de nu al maanden op ons afstreep lijstje staande Abdul falafel op de Central Market. Vorige week met Elma en Fabio was er geen hond en besloten we om bij de tent ertegenover te gaan eten, maar gek genoeg was het zaterdag megadrukte op de CM en was Abdul om 1 uur al door zijn frites en humus heen. Tsja, falafel zonder humus kan natuurlijk niet, dus bijna waren we weer weggegaan, toen Craig opeens op het geniale idee kwam om elders op de CM humus te kopen en het Abdul te laten gebruiken voor in onze wraps. Dat vond Abdul geen probleem en hij vertelde ons vol trots dat de gekochte humus eigenlijk van hem was, want hij leverde zijn humus aan die kraam. Eventjes voelden we ons ge-time-shift naar het oorsprong land van de falafel. Was dit zo’n truc om zijn humus via een omweg voor meer geld aan zijn klanten te verkopen en tegelijkertijd zijn familie (eigenaar van andere kraam) te spekken?? Nahh, dit was Australië, zoals gewoonlijk weer eens niet ingespeeld op verschillende situaties. Hoe kun je überhaupt al zo vroeg door zoiets standaards als frites en humus heen raken en te lui zijn om even een nieuwe aardappel (bij elke kraam te koop) in je frites snijder te kwakken?! Nou ja, ze waren in ieder geval wel lekker, maar Vin en ik moesten daarna nog wel even bij eten bij een andere tent.

Met Craig en Brodie bij Abdul's falafel

Daarna reden we door naar Henley Beach voor een heerlijke strandwandeling en natuurlijk kwam ik weer een van mijn studenten tegen.

Fran en Craig at Henley Beach

Vin, Craig and Brodie at Henley Beach

Vanmorgen zijn we voorlopig dan maar even voor de laatste keer naar Stirling gereden. We wisten dat we op zondag geen muffin wonderen moesten verwachten en ze waren inderdaad matig en klein en de drankjes waren slap, maar het was wel erg leuk om met Yolanda en Richard bij te kletsen over hun Afrika vakantie.

Met Richard en Yolanda in Stirling

Vin heeft daarna 3 uur gedaan over het inpakken van zijn koffer (allerlei apparatuur die mee moet), want die gaat morgen voor 5 dagen naar Perth om daar met de archeologen in een verlaten vissers shack onderzoek te doen naar een VOC schip wat daar in 1656 is vergaan.

Inmiddels is het buiten flink gaan stormen en de regenwolken komen er aan. Vanaf morgen wordt het namelijk weer hartje winter, koud en regen, maar niet in Perth! En ik pak lekker de trein deze week!

Al missen we Elma en Fabio, de ratjes zijn weer erg blij dat ze hun oude plekje en met name hun bewegingsvrijheid (de bank) terug hebben. Ze zijn weer veel gezelliger en Mien kon niet wachten om een groot gat in de bank te knagen om zich vervolgens lekker IN in plaats van OP de bank te nestelen. Ha ha, wat een grapjurk!

Mien in bank

En ook in Vin z’n ochtendjas is het blijkbaar erg fijn.

Mies in ochtendjas

En tenslotte nog een zonsondergang, waar we deze week vanaf de warme veranda konden genieten, in plaats van uit een koude kamer!

Zonsondergang

 

Weer alleen

On 25/08/2014, in Uncategorized, by Vincent

We hebben net Elma & Fabio naar het vliegveld gebracht dus we zijn weer alleen. Het was echt ontzettend gezellig en we vinden het jammer dat ze al weer naar huis zijn. Gelukkig waren de laatste drie dagen in Adelaide erg geslaagd. Want we hadden natuurlijk nog een verplicht eet-programma voor ze samengesteld en dan is er altijd het risico op mislukkingen. Maar het eerste item op de lijst, de muffins in Stirling, die voor zaterdagochtend op het programma stonden, stelden niet teleur. In tegendeel, het was genieten.

Stirling

Stirling

En daarna moesten we nog even Mt Lofty op natuurlijk, een verplicht nummer voor toeristen. Helaas kwamen de wolken toen even naar beneden, maar het uitzicht was nog wel mooi.

Mt Lofty

Maar het was te koud om lang van te genieten, dus toen zijn we snel doorgegaan naar de Central Market, want die hadden Elma & Fabio gemist tijdens hun eerste bezoek aan Adelaide. Daar hebben we ook voor het eerst bij ‘Let them eat’ gegeten, een vegetarisch tentje die we altijd op de markt zien staan en waar we ooit een arancini hebben gekocht maar nog nooit echt hadden gegeten. Het was heerlijk, al was de aankleding van het restaurant zelf een beetje steriel.

Let them eat

En ‘s avonds was het tijd voor het moment waar we al maanden voor aan het stressen zijn: De barbecue-pizza’s. Vegan pizza’s voor Italianen, zouden ze het wat vinden? Gelukkig zijn Elma & Fabio ook een beetje het vleesspoor bijster geraakt en eten ze regelmatig bij een alternatief restaurant in Italië dus ze waren al wat gewend. Niet dat dat de stress verminderde maar we konden opgelucht ademhalen, de pizza’s doorstonden de test. Wij vonden zelf dat we de pompoen wel eens lekkerder hadden gegeten maar het geheel was weer heel smakelijk, en Fran’s vegan chocolate cake maakte het feest compleet.

BBQ Pizza

Pizza

Na al dat eten begonnen we de volgende dag toch maar een beetje rustig aan, al hadden we nog veel taart over dus die verscheen weer bij de koffie. Na een rustig ochtendje zijn we naar Belair NP gereden voor een laatste wandeling. En wat voor een, het was daar schitterend weer en voor het eerst zagen we bij daglicht een possum en er was een brullende koala, vlakbij het pad dus dat was ook even een uniek wildlife moment.

Belair NP

Selfie in Belair

En toen, nog meer eten natuurlijk. Het laatste avondmaal vond plaats bij Britsh Raj, onze favoriete Indiase restaurant. Heerlijke gerechten, en als de bediening iets scherper was geweest hadden we nog een derde naan brood besteld, zo lekker was het.

British Raj

Maar misschien was het maar goed ook dat we dat even niet deden, want we besloten de avond bij Eggless, de toetjesbar. We moesten buiten even wachten maar er stond een lekkere warme kachel en eenmaal binnen was het erg gezellig. We hebben genoten van de toetjes en de bediening was uitgelaten een spraakzaam, met name Fabio kreeg een hoop aandacht want het drong niet helemaal door dat hij geen Engels sprak. Kortom, een leuke afsluiter.

Wachten bij Eggless

Vandaag moesten Fran en ik allebei werken dus toen zijn Elma & Fabio nog even met z’n tweeën Adelaide in gegaan. Fran had natuurlijk gedetailleerde instructies meegegeven over waar te eten (het befaamde Maleisische Nan Yang cafe), en wat te bestellen (met name de roti), en hoe laat, en volgens de verhalen was dat goed bevallen. Bij thuiskomst dronken we nog een glaasje wijn bij de ondergaande zon, en geloof het of niet, toen kwam er nog even een school dolfijnen voorbij zwemmen, en zagen we de mythische groene flits (waar we al jaren op zitten te wachten) toen de zon onderging. Toen nog een laatste maaltijd samen, de laatste stukken chocoladetaart, en toen afscheid op het vliegveld. Heel erg jammer dat ze weer weg zijn.

Afscheid op de luchthaven

Maar deze week hebben we ook besloten om naar Nederland te gaan in december dus er ligt al weer wat leuks in het verschiet!

 

Weekend in Port Elliot

On 17/08/2014, in Uncategorized, by Francis

Dit weekend hadden Vin en ik een heel weekend samen in Port Elliot, een klein dorpje naast Victor Harbor, waar we altijd walvissen gaan kijken. De walvissen zijn er niet zo dit jaar, iets wat enorme rust gaf, want nu konden we gewoon genieten zonder de stress dat we walvissen moesten gaan zoeken. Het weekend was al maanden geleden geboekt. We hadden een bon met een arrangement in een superduur spa resort, maar dan voor de helft van de prijs (normaal $600). Inbegrepen was het ontbijt, 2 nachten met prive badkamer en een half uur in het bubbelbad en de stoomdouche. Eigenlijk hadden we ons er helemaal niet in verdiept en dachten we dat het hele oord een grote spa bedoeling met sauna en zwembad zou zijn, maar dat was niet zo. Gewoon een oud pand met heel veel zweverige muziek en wierook en lounge banken waarin je heerlijk kon lezen en gewoon zitten en kruidenthee drinken. De kamers waren prachtig ingericht, overal kleuren en kussens en mooie schilderijen, oude houten kasten, echt heel mooi. En dus de hele dag die wierook en zweefmuziek. Ultieme relaxtheid.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

We hebben genoten van het weekend zelf, maar we zouden Vin en Fran niet zijn als we niet reden genoeg zouden vinden om te zeiken over het hotel zelf. En geef achteraf toe, ze waren gegrond. Ik ga ze even opnoemen, daarna verder met hoe heerlijk het weekend was!

  1. De privé badkamer zat niet in de slaapkamer! Sterker nog, je moest in je ochtendjas de hele gang, diner kamer EN ontbijtzaal door om er te komen. Lekker hoor, als je zoals ik ‘s nachts redelijk vaak eruit moet. Zo stond het niet vermeld op de site, dus toen ik mijn verbazing erover uitte zei de tang: “je had ook de luxe suite voor 100 dollar extra kunnen boeken!”.
  2. Het ontbijt was ter waarde van 25 dollar pp en het bestond uit 2 soorten brood (waarvan je maar 2 sneetjes mocht nemen en eentje gewoon supermarkt krentenbrood was), 2 soorten muesli, 2 soorten melk en 3 soorten jam. Geen yoghurt, geen hartig beleg, geen variatie beleg, tenzij je extra wilde betalen. Beetje karig keuze voor dat geld, toch?!
  3. De tweede dag, toen Vin een middag dutje op de kamer lag te doen, vroeg de bazin of ze een bed uit onze kamer mocht halen want het was nodig voor andere gasten. Ze volede zich erg bezwaard en wilde ons niet storen, maar het moest wel binnen 30 minuten. Uhhhh, beetje raar, toch?
  4. Toen ik zei dat de slaapkamers wel erg koud bleven terwijl het kacheltje aanstond, vroeg ze of we overdag wel de gordijnen potdicht hielden (daar gaat je mooie uitzicht te midden van de wijngaarden) en toen ik dat beaamde zei ze: ” Tsja, dat heb je nou eenmaal met oude huizen”. Uhmm, zou je dan ‘s winters de prijs niet wat moeten aanpassen of gewoon extra dekens of elektrische dekens moeten aanbieden op de kamers?
  5. De toko werd gerund door praktisch drie mensen. De bazin, een pinnige tante die zichzelf en het hotel het beste vond wat er op aarde bestond en die eruit zag alsof ze net uit een mode blad was gestapt. Een Grieks/Duitse yoga master die zich de hele dag bezig hield met het aanhouden van de muziek (ook ‘s nachts) en de wierook en die ‘s morgens het middelste tafeltje in de ontbijtzaal in beslag nam en erg theatraal ging zitten yogaen en mediteren alvorens hij begon te eten. En een assepoester. Bij Mr yoga kon je vanalles boeken, van massages tot yoga lessen enz.

Nogmaals, we hebben genoten van het niks hoeven en de relaxte sfeer, maar zouden we er nog eens heen gaan? Nee.

Het weekend zelf was echt geweldig. Vrijdagmiddag meteen na het werk vertrokken, ingecheckt, wijntje met snacks op de kamer en bij een Thai in Victor Harbor gegeten. Zaterdagochtend heerlijk door Port Elliot geslenterd, wat nieuwe plekjes langs de kust en een lokaal marktje ontdekt (eigenlijk gaan we altijd naar dezelfde plekken daar), vieze koffie gedronken bij de bakker, en lekker gelezen in het hotel, met tussendoor de spa behandeling (stoom en bubbel). ‘s Avonds hebben we de lekkerste Indiër ooit ontdekt, gewoon in Port Elliot, Mr India. De naam schrok ons af, maar het eten was echt verrukkelijk. En daarna lekker vroeg naar bed gegaan.

20140816_185814

Vanmorgen zijn we na het uitchecken gezellig bij Pinky en Ruurd in Middleton op de koffie geweest, waar Pinky zowaar een vegan cheesecake voor ons had gebakken. Erg lief en nadenkend en beetje gênant dat we zelf voor bij de koffie, gebakjes met eieren en boter in het meel hadden meegenomen van de lokale markt, van haar eigen kippen, dat wel! Bij Pinky en Ruurd gaat de tijd altijd erg snel en voor je het weet is het drie uur later, dus we konden nog net tussen de buien en prachtige wolken en zon luchten door een beetje wandelen op Granite Island en de Bluff, onze 2 favoriete plekjes daar. En toen weer naar huis gereden.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

De ratjes waren door het dolle heen om ons weer te zien en om de kooi uit te komen na 3 dagen van eenzame opsluiting. Mien’s kaalheid was flink toegenomen, dus of de luizendruppels nou niet werken of Mies uit verveling wat te heftig Mien’s vacht heeft zitten plukken, het is me een raadsel. Met Misty haar vacht gat het namelijk wel stukken beter!

Vin heeft tegenwoordig een maan die overdag aan de hemel staat obsessie (het was deze week ook de week van de super moon) en heeft deze week prachtige plaatjes kunnen schieten. Hier de mooiste!

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

 

 

Koud, verkouden, maar gezellig

On 10/08/2014, in Uncategorized, by Vincent

Het is een koude week, en op maandag werd de koudste ochtend-temperatuur in Adelaide in 126 jaar gemeten. En aangezien de binnentemperatuur in ons huis nooit zo veel verschilt van de buitentemperatuur (sterker nog, het lijkt binnen vaak kouder dan buiten) was het flink afzien. Gelukkig bracht het oliekacheltje wat verlichting, maar in huis was het echt niet fijn, en de gedachte om je blote voeten op de koude vloer te moeten zetten hield me ‘s ochtends flink bezig terwijl ik het onvermijdelijke moment om uit bed te gaan zo lang mogelijk probeerde uit te stellen. Maar in ruil voor deze ontberingen kregen we overdag wel ongelofelijk veel zon voorgeschoten en dat maakte heel veel goed.

Dat betekende ook dat ik een paar leuke uitstapjes met Elma en Fabio kon maken. Op maandag ben ik met ze naar het zuiden gereden en hebben we Maslin Beach en Sellicks Beach bezocht, en lekkere koffie gedronken bij de bakery in Aldinga. Ook hebben we ons geluk beproefd bij Aldinga Scrub om te kijken of daar toevallig een paar kangoeroes rondhingen en toen ik de hoop al bijna had opgegeven was daar ineens een reusachtig mannetje (geen twijfel over mogelijk) en zijn maatje (man of vrouw, niet duidelijk). Het was een van de lelijkste kangoeroes die ik ooit heb gezien maar gelukkig konden Elma & Fabio die ook afvinken op de lijst van dieren die je gezien moet hebben in Australië.

Elma & Fabio op Maslin Beach

Sellicks Beach

Bij de Aldinga Bakery

Lelijke kangoeroe

Wat natuurlijk ook een verplicht nummer is, is de pie en die hebben we gekocht bij de bakker in McLaren Vale, de absolute kampioen qua kwaliteit in de omgeving. En omdat Michael het altijd wel leuk vindt om bezoek te ontvangen zijn we (met de pies) bij hem langs geweest voor een kopje koffie en een rondleiding door de wijngaard. Het was heel gezellig en daarna heb ik Elma & Fabio afgezet in Hallett Cove zodat ze de coastal walk konden doen. Ik moest me toen naar de universiteit haasten omdat ik een paar studentenpresentaties bij moest wonen. En ‘s avonds probeerden we warm te blijven in ons koude huis…

Op dinsdag zijn we naar Victor Harbor gereden voor het vaste programma aldaar: Walvissen proberen te spotten. Helaas… dat zat er even niet in, maar met twee zeeleeuwen waren we ook dik tevreden want ook zonder walvissen was het er weer prachtig en de zon scheen volop. En bovendien kregen we gisteren bericht van Elma & Fabio dat ze walvissen hebben gezien in Byron Bay. Ook weer opgelost!

Port Elliot

De fish & chips bij de Flying Fish Cafe smaakten heerlijk en het culinaire hoogtepunt van de dag was de Mexicaan. Daar gingen we ‘s avonds heen, nadat we een prachtige zonsondergang vanaf de Flinders campus hadden bekeken. De kleuren waren niet zo rood in het echt als op de foto, maar de spiegeling van de zon in de zee was wel zoals in het echt.

Sunset

Elma & Fabio bij de Mexicaan

Fran & Vin bij de Mexicaan

Ondertussen begon Fran wel heel erg verkouden te worden, iets wat zich alleen maar doorzette naarmate de week vorderde en vrijdagavond z’n hoogtepunt (dieptepunt wat Fran betreft) bereikte. Op vrijdagavond gingen we bij Michael eten, omdat hij voor de tweede keer probeerde ons tegelijkertijd met de Vaserelli’s uit te nodigen maar opnieuw strandde de poging. Toen ze om 18:45 nog niet waren verschenen ging Michael maar even bellen en bleken ze in Darwin te zitten. Daar was dus even wat misgegaan in de communicatie. Maar het eten was heerlijk, ook al kon Fran er bijna niet meer van genieten omdat ze bij elke hap en bij elk woord wat ze zei een hoestbuit kreeg. Toen tot overmaat van ramp haar oor ook nog eens heel erg pijn ging doen zijn we maar naar huis gegaan.

Gisteravond zijn we bij Andrea & Michael gaan eten en dat was ook als vanouds weer erg leuk. Maar, hetzelfde verhaal, Fran was onophoudelijk aan het hoesten en proesten. Ik voel ook dat mijn lichaam aan de slag is om een virus te verslaan maar voel me verder prima. Toch weten we zeker dat de boosdoener de maiskolven waren die we vorige week bij Ilka & Alex hebben gegeten omdat ze doordrenkt waren van de sappen en het vet van de steaks en worsten die er naast op de grillplaat lagen. We hadden het al voorspeld en de theorie is deze week opnieuw bewezen, van vlees eten word je ziek.

Maar goed, we hadden deze week nog een etentje wat de moeite van het vermelden waard is en dat is de lunch met Elma & Fabio in de stad. Ik moest ‘s middags naar een praatje, Fran moest ‘s ochtends werken en Elma & Fabio moesten het centrum nog zien, dus dat kwam perfect uit. We waren bij Thea’s Tea Shop en het was allemaal echt heerlijk. Dus daar gaan we nog wel een keertje heen, jammer dat ze alleen doordeweeks open zijn.

Thea's tea shop

Ook was Richard deze week even op bezoek om Misty op te halen die hier bijna vier weken gelogeerd had. Ze kwam in haar eentje maar ging met een boel nieuwe vriendjes naar huis. We weten niet waar ze vandaan kwamen maar ze waren in haar vacht gaan wonen en zorgden voor heel wat jeuk. Oeps… Dat verklaart ook waarom die van ons ook al zo moesten krabben dus nu krijgen ze allemaal druppels en hopelijk lost dat het gauw op.

Fran met Misty

En de kou? Daar zijn we nog even niet vanaf. Morgen weer kans op vorst in de ochtend! Het is echt ongekend…

 

 

Bezoek uit Italie!

On 03/08/2014, in Uncategorized, by Francis

Jaaah, daar waren ze gister avond dan eindelijk! Elma en Fabio, helemaal uit Italie! Vin had zijn zus al anderhalf jaar niet gezien, dus het is natuurlijk superleuk dat ook zij nu deze richting uit zijn gekomen. Ze kwamen best laat aan, maar vroeg genoeg om nog even onze taart traditie voor gasten van overseas voort te kunnen zetten. Deze keer geen sticky date pudding, maar een vegan taart uit mijn nieuw gekochte toetjes boek. Heerlijk, echt waar.

Vanmorgen zijn we meteen op stap gegaan, want ze boffen enorm met het weer. Nadat we twee dagen beestachtig noodweer hadden waarbij de golven het halve strand en duin hebben weggeslagen en we ‘s nachts wakker lagen van de onweersknallen…

Nova in de storm

…werd het gister zonnig en dat gaat zich als het goed is voortzetten totdat ze donderdag verder reizen. Met deze mooie dagen is er wel nachtvorst en ervaren we echt de 3 koudste nachten ooit hier gemeten. Hoe dan ook, na een goeie ononderbroken nacht waren de gasten vanmorgen om 9 uur al weer fit en klaar om op te staan, dus gingen we naar de Market Shed at Holland street, waar we met Andrea hebben afgesproken. De hoop op de tempeh burger moet ik maar gewoon laten varen, hij was er weer niet, maar we hadden allemaal een heerlijke lunch van onze andere favoriete kramen en ik zelfs een supersappige kokosnoot die tig keer beter was dan alle misbaksels die ik in Vietnam heb geprobeerd.

Stralend blauw

Market Shed on New Holland St

Market Shed on New Holland St

Daarna gingen we door naar Morialta (vaste prik) voor de waterval en de koala’s. Nog nooit hebben we het er zo druk gezien. Het was duidelijk dat niet alleen wij van het mooie weer gebruik wilden maken. De waterval was schitterend en Elma heeft een nieuwe vriendin, een Nederlandse vrouw die een een gezellig praatje begon en waar ze al snel de hele levensgeschiedenis van te horen kreeg. Ik meen het, het klikte echt goed! Het hoogtepunt van de dag was de koala die omhoog klom in een boom en tot het uiterste dunne twijgje kroop om een paar eucalyptus blaadjes te bemachtigen. Elma dacht dat koala’s zeg maar ratjes formaat waren, dus dit was een hele openbaring. Over ratjes gesproken, Elma en Fabio geven toe dat die van ons en onze logee als ze geen staart zouden hebben, inderdaad erg schattig zijn.

Koala in Morialta

In Morialta

In Morialta

Op de terugweg nog even een Aussie supermarkt laten zien en toen was de dag al weer om. Lekker Michael wijntje opengemaakt en een simpele maaltijd en zo meteen vroeg naar bed. Vin en ik zijn erg genoeg moeier dan degenen die er recht op zouden hebben, maar dat is vast al die zon en frisse lucht die we maandenlang hebben moeten ontberen.

Avondeten

Dinsdag hadden we trouwens nog een hele gezellige winter BBQ bij Ilka, want die was 4 dagen in Adelaide om citizen te worden. De BBQ ging gelukkig wel binnenshuis, want zoals ik al zei, het was noodweer. We hebben lekker aan de kaas, eieren en creme gezeten en ik moet toegeven dat ik bijna een lamskoteletje achterover had gewerkt. De vleesschaal stond voor mijn neus en ik zal mijn leven lang moeite blijven houden om geel lamsvet met bijbehorende braadgeur te weerstaan. De zelfgebakken taarten zagen er echt zo indrukwekkend uit, 3 lagen cake met lagen creme en vers fruit enz. Taarten bakken is toch echt iets wat Australiërs beter kunnen dan wie dan ook. Ook hebben we de lekkerste home made gluhwein op, nog wel gemaakt door Alex, een Zuid Afrikaner!

En woensdag was ik met Brodie lunchen in de stad en had ik de lekkerste tarot bubble milk tea ooit (ja , het was een flinke non plant-based week voor mij). Een goeie culinaire week, al was Vin erg ontevreden met wat hij net zelf had gekookt, maar daar waren we het allemaal mee oneens. Woensdag nemen we de gasten ook mee naar Thea’s tea shop, het was de tweede keer en ik was weer erg tevreden.

Verder ben ik weer volledig aan het werk en ben ik zowaar ook erg blij met mijn twee Adelaide Uni klassen. Ik merk meteen een boost in mijn humeur, veel positiever en relaxter. Thuis zitten is echt funest voor mijn psyche!