Pasen

On 31/03/2013, in Uncategorized, by Vincent

Het is eerste paasdag en hoewel we er helemaal niets aan doen (als je emigreert dan verandert je beleving van de feestdagen helemaal) hebben we toch een fantastisch weekeinde. Op goede vrijdag ligt hier alles stil, de winkels zijn de hele dag dicht en zelfs de meeste pubs sluiten hun deuren. Dat was dus dag 1 van het lange weekeinde. Michael en ik hadden besloten om hem zinvol te besteden en we hebben dus zijn ‘dam’ ingemeten nu hij droog staat en er een peilbuis in geplaatst. Strikt genomen is dat werk, maar het is een relaxed klusje, en we waren lekker de hele middag buiten met geweldig weer (koel maar windstil) dus dat was erg leuk. Het was ook de laatste dag voor Bill, onze bezoeker uit Amerika en hij had ook zin om mee te gaan dus hij was er ook bij, en we kregen hulp van Garry, een vriend van Michael die heel benieuwd was naar wat we allemaal gingen doen. En er was nog een nieuwsgierige schorpioen.

Landmeten

Schorpioen

De vrouw van Garry en Fran kwamen later en Michael had Mexicaans gekookt, en het werd dus een gezellig avondje.

Bij Michael

Ik had appel crumble gemaakt als desert, maar Michael’s oven was heter dan die van ons dus de appels kwamen er nogal gecarameliseerd uit. En gelukkig was er ook Euroshopper appelmoes! Die had Bill in de supermarkt op de kop getikt, maar wist hij veel dat die uit Kapelle kwam. En bij de AH maar 52 cent kost (prijsinfo met dank aan de Appie app). Fran kon het niet laten om de hele schaal uit de schrapen, en alle zwarte appelstukjes met suiker op te peuzelen. Hartstikke ongezond natuurlijk, maar ze was niet te stoppen.

Appelmoes

De volgende ochtend moesten we vroeg op om de boodschappen te doen. Aan de ene kant om de meute voor te zijn, aan de andere kant omdat we Mount Lofty gingen bedwingen en daar om 10u moesten zijn om Craig en Brodie te ontmoeten. Craig kwam alleen omdat Brodie zich al weken niet lekker voelt. En al gauw voelde Craig zich ook al niet helemaal goed meer. Hij spendeert weken achter elkaar in vergaderingen, en zijn conditie is nagenoeg nul. Dus vanaf de parkeerplaats liep hij al te hijgen, en zijn hart bonkte als een krankzinnige. Maar uiteindelijk redden we het tot aan de top, en voor ons was het een eitje met het langzame tempo. Omdat het boven nogal koud was, en we honger begonnen te krijgen, zijn we maar gauw weer naar beneden gegaan.

Fran & Craig

Vin & Fran

Daarna zijn we naar de Jerusalem House gereden voor, van horen zeggen, de lekkerste falafel van Adelaide. En dat was niet te veel gezegd, hij was inderdaad heerlijk. Brodie kwam ook nog even om mee te eten.

Jerusalem House

Daarna heeft Fran nog even wandelschoenen op de kop getikt in de uitverkoop, en hadden we zowaar ook nog een uurtje om thuis te zitten. ‘s Avonds zijn we naar Yolanda & Richard gegaan en hebben we heerlijk geteten bij Jimmie’s in Crafers. Wat een gezellig restaurant, en heerlijke pizza’s (bijna net zo goed als thuis :-) ) en een waanzinnig chocolade-toetje. Het was ook weer erg gezellig met z’n vieren, dus ons paasweekeinde kon niet meer stuk.

Richard & Yolanda

Fran & Vin

Om toch nog een beetje iets aan pasen te doen heb ik vanmorgen een paasbrood (nou ja, eigenlijk kerststol) gebakken. Hij was erg goed gelukt dus dat was smullen bij de lunch.

Paasbrood

En dan de tegenvaller van de week: Op donderdag gingen we  naar The Windsor voor de twee films. De tweede (The master) was wel OK, maar duurde wel heel erg lang maar de eerste (Movie 43) was de meest smakeloze, ranzige, stompzinnige film die we ooit hebben gezien. We waren bijna naar buiten gelopen bij deze zogenaamde komedie (nog met bekende acteurs er in ook) want dit was niet om naar te kijken. Dus, ons advies, mijden als de pest deze film.

Met de ratjes gaat het weer beter trouwens. Suske ziet er niet meer uit als een melaatse, en het krabben lijkt een stuk minder. Het was dinsdag volle maan, en we vermoeden dat dat er iets mee te maken had dat ze op die dag niet te harden waren. Ze waren hyper-actief, en vielen elkaar continue aan. Nu zijn ze weer wat rustiger, en net als de ratjes van Yolanda & Richard blijken ze helemaal weg te zijn van walnoten. Vannacht hebben ze uren besteed aan het knagen op de dop, en vanmorgen hadden ze er eindelijk een gaatje in.

 

International cooking

On 24/03/2013, in Uncategorized, by Francis

Deze week stond met name in het teken van internationale eetgelegenheden.

Donderdagavond na het werk zijn Vin en ik samen naar de inmiddels welbekende Mexicaan geweest. Er stond deze keer zowaar geen rij, maar dat betekende gelukkig niet dat de kwaliteit van het eten achteruit was gegaan. Het zei hooguit iets over de luidheid van de muziek, maar waarschijnlijk zijn Vin en ik gewoon overgevoelig voor lawaai. We hadden nacho’s met alles erop en eraan, gefrituurde casave (wat goeie herinneringen aan de Bijlmer teweeg bracht) en twee nieuwe gerechten, waarvan met name de in limoen gemarineerde kingfish geweldig was.

Ceviche

Bij de Mexicaan

Gefrituurde cassave

Vrijdagavond waren we bij Hugh en zijn vrouw Cas (wiens vader uit Beverwijk komt) uitgenodigd, samen met Ilka en haar man en twee nieuwe mensen, waarvan het meisje ook Nederlandse is. Hugh zit in Vin’s vakgebied en hij vond het leuk om wat mensen met elkaar in contact te brengen. Het thema was Indiaas en de groep bleek een erg gezellige combinatie te zijn.

Zaterdag waren we uitgenodigd bij Craig en Brodie en stond de avond in het teken van Grieks. Wow, Brodie is echt een keukenprinses, want al waren de mezzes en toetjes van een griekse bakker, het filodeeg spinazie geitenkaas gerecht was echt heel speciaal! Het was ook weer een erg melige bedoeling, al was Brodie wel net uit het ziekenhuis ontslagen nadat ze daar met toeters en bellen was heengereden vanwege extreme uitdrogings verschijnselen als gevolg van een hevige maagdarm infectie.

Bij Craig & Brodie

Vandaag was het eet thema Australisch en Italiaans. De chai latte en muffins in Stirling met Emily waren weer heerlijk…

Muffins in Stirling

… en nu ik biologische druiven in Stirling heb gekocht, kon niks Vin meer weerhouden van de bevruchting van zijn sourdough culture, dus over twee weken kan het eerste sourdough brood de oven in. Nu is het nog slechts een zakje druiven in een meel-water mengsel in een emmer.

Start zuurdesem

Italiaans, want we aten vanavond BBQ pizza. Echt waar, deze keer waren ze echt fenomenaal. We hadden twee nieuwe toppings bedacht: 1. gemarineede champignons met gecarameliseerde uien en 2. gegrilde aubergine met chili en rucola. Nog nooit was de bodem zo perfect en ik zeg je, Vin moet z’n eigen pizza zaak beginnen. Italie kan er gewoon niet meer aan tippen!

Pizza

Het weer was deze week erg wisselvallig, we vlogen van 22 naar 34 en weer terug naar 19 en mijn hoofd had het daardoor zwaar te verduren. Ik heb me elke dag naar mijn werk weten te sleuren, maar het was niet zo fijn.

Suske haar wondjes hebben goed gereageerd op de antibiotica kuur. Ze bleek net als ik dol op wheatbix bij het ontbijt, dus ik maakte elke ochtend een wheatbix AB sandwich (een mini) en dat ging er goed in. Waarschijnlijk zou een mix van AB met whisky ook wonderen hebben gedaan, aangezien er vorige week toen ik een slok whiskey in mijn mond had, een rat aan mijn onderlip bungelde, wanhopige pogingen ondernemend om mijn mond open te trekken. Helaas is de kuur nu ten einde en aangezien ze nog steeds krabben ben ik bang dat het frele vachtje wat net aan het terug groeien is, geen lang leven beschoren zal zijn. Ze zijn tegenwoordig ook flink aan het matten om het recht van het oranje huisje, vanmorgen stond Wiske zelfs totaal verstijfd in de bokshouding omdat Suske haar te lijf ging vanuit de oranje deuropening. Access denied!

Even een fun fact: terwijl het internet NOS journaal vrijdag de tornado in Victoria en het aftreden van 3 ministers vanwege het wantrouwen in de Australische president als hoogtepunten op het programma had staan, werden deze “feitjes” in de Adelaide krant slechts vermeld op pagina 40! De hele voorpagina was daarentegen gewijd aan een bevalling van een vrouw op een parkeerplaats van de supermarkt!

Vin is helemaal in de zevende hemel dit weekend, want zijn review paper voor het gerenommeerde tijdschrift “Nature” is terug en hij mag door naar de laatste ronde, mits hij er een paar veranderingen in aanbrengt. Dit was een van de projecten die hem maanden heeft bezig gehouden in de avonduren en als het inderdaad gepubliceerd wordt (het is nog steeds niet zeker), is dat en redelijke mijlpaal in zijn carriere! En, bijna nog belangrijker, hij vond zaterdag eindelijk mergpijpjes, en nog wel in een van de twee standaard supermarkten, de Coles. Ze waren niet zo lekker als thuis, maar toch.

Mergpijpjes

En ik ben best tevreden met mijn klassen dit semester!

 

Mildura

On 17/03/2013, in Uncategorized, by Vincent

Dit weekeinde was het eindelijk zo ver: de grote reis naar Mildura om Florence en haar nieuwe Ozzie vriend Rob op te zoeken.  Het is een tocht van 5.5 uur en ook al hebben we blind vertrouwen in onze Holden Nova, ergens knaagt altijd de gedachte dat het misschien niet zo slim is om met een oude auto de ‘outback’ in te gaan (tussen aanhalingstekens, want de tocht ging niet echt door onbewoond gebied). Maar hij heeft ons wederom niet in de steek gelaten en ook de duif die ons op de Expressway dacht de weg te kunnen versperren werd de Nova niet fataal. Voor de duif liep het heel anders af… Een groot deel van de weg liep dicht langs de Murray, wat mooie plaatjes opleverde, en de bakeries onderweg serveerden heerlijke koffie, en een prima vanilla slice!

Murray

Fran drinkt koffie in Truro

Vanilla slice

Eenmaal in Mildura was het huis van Florence en Rob gauw gevonden en troffen we daar ook Laurens, Karla en hun kroost die via een andere route waren gekomen. Omdat we in Victoria waren aangeland was het een half uur later vanwege het tijdverschil dus dat betekende dat we meteen konden aanschuiven voor de lunch om even bij te kletsen. Daarna zijn wij met Karla & Laurens het centrum van Mildura gaan verkennen, terwijl Florence & Rob een oude caravan gingen ophalen die Florence wil gaan ombouwen tot een mobile thee-huisje voor op de markten in de omgeving. In Mildura liepen we tegen de brouwerij aan en kwam onze Nederlandse inborst goed van pas om direct gebruik te maken van de speciale aanbieding van 25 flesjes lokaal gebrouwen bier voor 50 dollar, enkel en alleen afgeprijsd omdat de etiketten niet helemaal goed geplakt waren. Voor degenen die zich bij het bedrag van 50 dollar geen aabieding voor kunnen stellen, dat is hier zeker een koopje want bier kost ongeveer vier keer zo veel als in Nederland. Heel vervelend met dat hete zomerweer van de afgelopen weken!

In Mildura

Karla & Fran

‘s Avonds zijn we met de hele club bij de lokale pizzeria gaan eten. De pizza’s waren prima (die van de BBQ blijven onnavolgbaar en zijn de lat waaraan alles wordt gemeten) en het was heel gezellig. Die Rob is een prima kerel en was het hele weekeinde goed gezelschap.

In de pizzeria

Op zondagochtend na een gezellig ontbijt zijn Fran, Karla & Florence koffie met taart gaan eten om te vieren dat Florence maanden geleden jarig was en Laurens en ik hebben een koffie gedronken in de stad, samen met de kinderen. We werden bijna onder de voet gelopen door een grote menigte demonstranten die protesteerden tegen huiselijk geweld. Omdat we echt even aan de kant moesten voor ze stapten we even de ingang van een winkel binnen en dat bleek de ‘adult store’ (het type winkels wat je doorgaans op de wallen vindt). Dat was dus niet zo gelukkig gekozen, maar ook wel weer hillarisch.

Ontbijt

Na de lunch zijn we naar Adelaide gereden en rond zessen waren we weer thuis. Een beetje gaar van de rit, maar het was een erg leuk weekeinde en zeer de moeite waard.

En de rest van de week? Ik had het weer eens krankzinnig druk op mijn werk. Het is echt niet leuk meer, en ik moet er wat aan veranderen maar het valt niet mee. Iedereen weet me altijd weer te vinden. Wat ook niet helpt is dat ik steeds bezoekers heb. Heel leuk allemaal, maar er blijft dan een hoop werk liggen. Deze week was mijn collega ‘Bear’ uit Canberra op bezoek om een praatje te geven. Het was in ieder geval wel gezellig en we zijn eindelijk eens bij Marino Rocks gaan eten. Dat vonden Fran en ik helemaal niets (Bear was er beter over te spreken) want het was gewoon, weer net als wel vaker hier, fish & chips maar dan drie keer zo duur als bij de afhaal. En als de bediening dan ook nog knullig is dan zit je alleen maar te denken dat je liever op het strand zat met je vis in papier gewikkeld in plaats van aan een gedekt tafeltje. Nou ja, misschien moeten we niet zo zeuren, maar toch, als je restaurantpretenties hebt dan moet je gewoon wat beter je best doen.

Fran wil nog even een update plaatsen over de ratjes, want die zitten nog altijd midden in de medische molen. Ik laat het hierbij voor deze week. Ja, de dokter weet het ook allemaal niet meer. Hij is weer helemaal af van het mijtenverhaal en het scheiden van de kooien en de druppels anti allergica hebben al helemaal niks geholpen, dus zoals de mensendokters het ook meestal doen, gewoon terug naar hetgene wat destijds wel hielp en hopen dat ze de zomer overleven met de minimale dosis medicijnen en kijken hoe ze het doen in het oppas huis in juni. Omdat er waarschijnlijk toch ook wel een stressfactor bij zit (net als bij echte mensen, en ja, Sus is een beetje een neurootje) mogen ze weer samen in de kooi en mogen ze ook weer op de meubles lopen. Sus heeft weer een nieuwe anti jeuk spuit gekregen en moet weer 10 dagen aan de antibiotica, iest wat echt een drama is want niks mag in de buurt van zijn gezicht komen. Ik probeer het maar met druppels op noten enzo, maar ook dat gaat met moeite en is niet helemaal in het straatje van de dierenarts. Hoe dan ook, na 2 dagen alleen in huis te zijn gelaten zijn de wondjes niet erger geworden, dus…………?!

 

 

 

Forever summer

On 10/03/2013, in Uncategorized, by Francis

Ja, het is hier dus al weken ontzettend warm en de komende dagen gaat het ook nog zo blijven. Op zich super, want het voelt eindelijk als een echte Australische zomer en ons huis is de ideale plek om te wonen, maar het neemt de gebruikelijke ongemakken met zich mee. ‘s Nachts geen oog dicht doen, muggen die je niet ziet of hoort maar die wel steken en onzichtbare kleine kwalletjes die me deze week al twee keer te grazen hebben genomen toen ik naar verkoeling zocht.

Mijn werk is weer op volle gang, wat betekent dat ik ‘s avonds veel achter de computer zit.  Iets dat Vin ook al weken doet, dus nu doen we het gezellig samen. Omdat mijn werktijden veranderd zijn heb ik geen tijd meer om naar de sportschool te gaan. Dat is natuurlijk vreselijk voor iemand zoals ik, maar dat los ik momenteel op door met mijn fiets naar het werk te gaan. Heerlijk, maar dat betekent wel dat ik volledig bezweet aankom, een uur incalculeer om dus op te drogen (want ik heb niet zo’n spa douche zoals Vin op mijn werk) en nog een tweede uur incalculeer voor het lekke band risico en het omzeilen van het heetste moment van de dag. Zo verdoe ik mijn tijd natuurlijk wel een beetje, maar tot nog toe voel ik me er goed onder. Als het weer gaat regenen en het vroeger donker en later licht wordt, moet ik natuurlijk gewoon weer met de bus.

Vin had weer een ontzettend sociale week. Donderdag ging hij  lunchen met Maria (zijn postdoc) en haar vriend (die op bezoek was uit Spanje) en vrijdag avond ging hij uit eten met zijn Nederlandse Flinders vrienden Cees en Wendy en deze keer ging Okke, zijn nieuwe Nederlandse collega ook mee. En weer is er een toprestaurant in Adelaide ontdekt: de Griek bij Henley beach. Ikzelf ben deze week maar in mijn eentje bij de Maleisier gaan lunchen om de wachttijd tussen fietsen en werken te doden.

20130307_132629

20130308_205015

Gisteren hadden we een ontzettend leuke dag. ‘s Morgens zijn we met Andrea en Michael naar de farmer’s market in Willunga geweest en daarna hebben we heerlijk geluncht in de tuin van het organic cafe. Ook hebben we goeie noten en aparte groenten gekocht: saltbush en een native spinach. Het regende zowaar, iets wat een heerlijke verkoeling gaf, maar ‘s middags werd het al snel weer heet. We zijn echt blij met Andrea & Michael als vrienden, het is gewoon heel leuk met z’n vieren en die meisjes van ze, die merk je nauwelijks op.

20130309_103708

20130309_121118

20130309_120929

Na het wekelijkse boodschappen drama in Marion shopping center, waar heel Adelaide momenteel natuurlijk aan het airco shoppen is, waren we uitgenodigd bij Megan en Ben. Sam en haar man (allemaal Vin Flinders mensen) waren er ook en het was supergezellig. Megan had echt zo heerlijk gekookt en het was heel fijn om weer eens ergens te eten waar iemand z’n best had gedaan en we zelf niks hoefden mee te nemen. Soms kun je daar echt een beetje klaar mee zijn hoor.

Vandaag hebben we lekker gerelaxed op het water en op de veranda, wat gewerkt en heeft Vin bijna een uur hardgelopen (en zich laten verbranden door de zon)  en heeft hij zijn haar laten knippen. Dat laatste betekende wel een extra halve dag in Marion shopping center vanwege de lange wachtlijst. Zometeen gaan we eten, een ijsje halen en naar de Windsor bioscoop. En morgen hebben we gewoon nog een dag vrij vanwege Adelaide Cup day!

 

 

 

American visitors

On 03/03/2013, in Uncategorized, by Vincent

Het is weer een komen en gaan van bezoekers op Flinders. Deze week was Warren Wood op bezoek. Hij heeft een theorie ontwikkeld over hoe dolomiet op grote schaal kan worden gevormd (een van de onopgeloste problemen in de geologie, we vinden het overal, zoals, het zal geen verrassing zijn, in de Dolomieten, maar vandaag de dag lijkt er maar weinig van gevormd te worden), en hij had iemand nodig om die theorie in een model te testen. Op die manier was hij bij mij terecht gekomen en we hebben dus de hele week geprobeerd om zijn hypothese te toetsen. Helaas voor hem lijkt het toch allemaal wat ingewikkelder in elkaar te zitten dan aanvankelijk gedacht/gehoopt. Dit verhaal krijgt dus nog een staart, maar dat is voor niet-ingewijden niet zo interessant.

Warren bleek voor iemand van 75 nog behoorlijk energiek en fit. Vijf jaar geleden heeft hij in Nieuw Zeeland nog even ge-bungee-jumped. En ook deze week waren er nog geen tekenen dat hij het binnenkort rustiger aan gaat doen. Het was erg leuk om hem hier te hebben. En omdat hij zo dankbaar was voor de hulp die hij van ons kreeg had hij een fles whisky meegenomen. Ik ben geen echte whisky-drinker, maar deze fles zou ik zo weer kopen, heerlijk!

Whisky

Op woensdag gingen we naar Puhket Thai, op Jetty Road in Glenelg. Daar gingen we in het begin best vaak heen maar was inmiddels al twee jaar in vergetelheid geraakt. En dat was achteraf zonde, zo bleek woensdag want we hebben er heerlijk gegeten. En Warren stond er op dat hij mocht betalen. Omdat het duidelijk was dat het op ruzie uit zou draaien als we dat probeerden te voorkomen, hebben we  toegegeven, maar tegen het einde van de week begon het erg ongemakkelijk te voelen dat hij elke keer weer zijn portemonnee trok en geen tegenstand duldde. Gelukkig vertelde hij dat hij erg goed geboerd heeft op de aandelenmarkten in het verleden. Nou ja, het modelleren kost een hoop tijd dus we zien het maar als betaling in natura.

Francis, Vincent & Warren

Het was in ieder geval gezellig. En er is nog een bezoeker uit Amerika, een van de schrijvers van een van de bekendste boeken in ons vak. Hij is hier om de tweede editie van het boek in de steigers te zetten. En omdat hij in zijn eentje in een van de southern suburbs woont vroegen we hem mee naar het inmiddels traditionele druivenplukken bij Michael. Hij is weer een heel ander type dan Warren, veel rustiger en heel geinteresseerd. Het plukken duurde de hele ochtend en daarna was er de bijbehorende barbecue. Het was heerlijk weer en het gedachtenloze plukken was een welkome bezigheid na een week modelleren. We waren wel gebroken toen we thuis kwamen.

Druivenplukken

Druivenplukken

En ‘s avonds zijn we naar de Windsor gegaan. We wilden naar Life of Pi, maar omdat er altijd twee films zijn moesten we daarvoor The Three Stooges zien. Dat was een verspilling van 90 minuten van ons leven, wat een verschrikkelijke film, maar Life of Pi was heel goed. En prachtig gemaakt.

De ratjes-saga is ook nogsteeds volop in gang. Fran moest opnieuw met ze naar de dierenarts en dit keer was er iemand anders. Hoewel de mijten-theorie nog niet valt uit te sluiten, en de boen- en schrob-activiteiten dus nog doorgaan, denkt deze vrouw dat het misschien toch een allergie is en Suske is aan de anti-hystamine. En omdat Suske’s wondjes misschien ook veroorzaakt worden door aanvallen van Wiske, wonen ze nu op zichzelf in twee aparte kooien. Het is nog niet duidelijk of het allemaal zal helpen, maar ze zijn in goede handen bij Fran, die er bijna een dagtaak heeft inmiddels.

Hmmm, wat nog meer? In ieder geval was er weer een waanzinnige zonsondergang…

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

… en een nog veel mooiere maansondergang dan vorige week…

Maansondergang

… maar helaas regende het toen we op woensdag met de hele School op excursie gingen om de nieuwe studenten welkom te heten. Nou ja, het was wel een leuke trip.

SotE excursie in Old Noarlanga